نفس های من، ماهان تابان، خورشید های درخشان... دو و نیم ماهه که روزبهم کلاس اولی شده و بخاطر کرونا همچنان توی خونه با اسکای روم و واتساپ درس میخونه، در روز دو تا دو و نیم ساعت خانم معلم عزیز مهمون مجازی خونمونه، با بقیه ۱۵ همکلاسیت که به نوبت آنلاین میشن... این مجازی مدرسه رفتن هم خوبه و هم بد.... منم دوباره دارم با تو رشد میکنم، وقتی تلاش و تمرکزت را برای نوشتن و خواندن میبینم واقعا لذت بخشه.... اینقدر زیبا و نوستالژیکه که از طریق دوستان شماره تلفن معلم کلاس اولم رو پیدا کردم و بهش زنگ زدم، ابراز احساسات کردم و گفتم که دستش رو میبوسم. گاهی هم عکس و فیلمهات رو براش میفرستم و اونم پر احساس کیف میکنه و پیام میده، خانم سیدی عزیز، معلم کلاس...